Mehmet Sait Yakut- Arkasıram

Ölüdeniz düşlerimde

Uzak seslenişlerle uyanırdım

Mutlu müjdeleri susturup,

Kar gecesi bir şubat’ın sessizce ayaklanırdım

İtirazlarım satıldıkça bağırır

Her bağırışımda korkunç bir ölüm merasimiyle canlanırdım.

Cüzzamlı bakışlardan

Lanetlenmiş bir azap olurdu vicdanımda.

Tam konuşurdum,

Küfrederek dünyayı kahreden tanrılara

Çarpılmaya inanmadan çalınan zor zamanımda.

Tam dirilirdim,

Benimdi bin çiçekleniş öce doğru pervasız,

Ölüme garaz duyardım

Ve sığınak bulurdum öcümle inancımla 

İntihar yüklü bir kitap sayfasında…

Yenice uyanışlarım, ihtiraslarım,

Aykırı bakışlarım   

Ya da uğruna doğrandığım bir şehvet öpücüğü

Haz değil, kanlı tükürüşler bırakırdı arkamda.

Merhametle bağını koparırdı yüreğim

Aldırışım olmazdı;

Yine de kaybolurdu ürkekliğim

Sarışın bir kızın bakışları arasında…

Rüyalarım kanlıca tüllenirdi,

Caddeler ölümle doluşurken

Kanla yalanırken kaldırımlar boylu boyunca

Bulvarların ırzına geçerken bile polis sirenleri

Mutlak bulunurdu bir militan resmi yakamda…

Korkusuzdum,

Tanrıların kitabını çiğnerdim fütursuz

Çiğnenirdim tanrılarca bir eylem sırasında.

Hanidir yenilgilere üstelik

Bir tanrının kahırlı bakışları resimlenirdi fiyakamda.

Her aşkımda bir hinlik yatardı

Yalanlarım okunurdu

Aşka dair her şiirimin son mısrasında.

Düşünmek istemiyorum şimdi

Kim var diye sana dokunacak arka sıramda…

Sen, içip içip yarım bıraktığım sigaram

Ben tadına varmadan kanser olan tiryaki.

Şimdi ıslak izmarit kokusu var canımda

Su haram, can haram, ateş ve toprak haram

Tanrılardan kıskanırdım seni oysaki

Tüm şehvetiyle çırıl-çıplak bir ölüm var arkamda

Musibet bu ya;

Benden sonra ekmek haram,

Kitap haram,

Aşk haram.