Umut Sevinç -Bu Zamanın İllüzyonu

Yüzde sekizin yüzde yüzü de yüzde yüz sevmez beni

Eski hissiyatlar dönmez geri

Kayıklarımın küreklerinin sönmüş feri

Kaçacak yerde yok, her yer kıro ki

Bu yüzden bana çiz bir kroki

Aristokrat kalmayacağım yerler ve sokaklarda olsun artık

Ki

Aristokrat olduğumdan değil

Aristokrat kaldığımdan söylüyorum bunları

Artık, sıkıntılarımı dile getirmeyi bile gerek görmüyorum

Hayat o kadar yok benim için

En fazla bir soğuk kahve yaparım kendime

Belki biraz mastürbasyon

En kolay zevk, zoraki yaşamda

Çoğunluk olan azınlıklara; “azınlık” deniyor burada

Korkaklara; insan deniyor

Benimse hiçbir zaman, Hürriyet.com’un herhangi bir galerisinde , makyajsız hâlim yayınlanmayacak

Burası benim değil

Ben buralı değilim

Ben buralı olmak istemem

Herkes Kâbil ise gerek yok tedaviye

Burada zaten işler böyledir

Delileri ve psikolojik sorunları olanları sever insanlar, kendilerine yakın olmadıkları sürece

Ve böylelikle normal olmayanlar üzerinden, kendilerine çıkar sağlar insanlar

Normal olmayanlar zaten hep sömürülür, “normal olmayan kıyafeti” giymişler tarafından

Statükoya fahişelik yapıp, kendine “solcu” diyenler var

Fahişelere para basıp, “solcu” diyenler de

Kendini sıfatın içine hapsetmek en büyük fahişelik zaten

Eskiden, salonun ortasında kolon olan evler vardı

Şimdi, Latin Amerikalı futbolcu kılıklılar sokakta

Bodyguardlar da çok

Marifet olmayan şeyler marifetmiş gibi gösterilmekte

Bu zamanın illüzyonu bu

Dilemmalar bu yüzden

Yüzden aşağısı kurtarmıyor doksan dokuzu