İnanç Avadit “Dünyanın Kardeşi”

(sırrı süreyya önder’e)

onlar karanlık yanına inanır yaşamın,

yalnızca soğuk duygular vardır,

buzlu sularda yüzer bencillikleri,

yalnızca şiddetle dolu elleri vardır,

başka bir şey bilmezler,

kendilerine inanmaktan başka,

dünya kötüdür, dünya kötüdür,

ve doğmuşlardır bunun bir anında.

ağaçlar kesilir, ağaçlar satılır,

ormanlar yakılır insanlar gibi,

budur onların inandığı,

gözlerinde yalnızca kirli bir ateş yanar,

her şeyi kaplayan kapkara dumana inanır onlar,

ağaçtan, ormandan, insandan, halktan,

hiç iyi bir şey düşmemiştir yüreklerinden yana.

su, toprak, hava, ateş…

sonra ellerden fışkıran hayat, emek emek,

sonra dil, sonra söz, ilmek ilmek,

sonra ev, sonra yurt, sonra sürgün, sonra kök,

sonra tutar koparırlar hepsini birden,

çürümüş yüreklerinde yer yoktur,

boy verecek bir fidana, bir çocuğa,

ağızdan ağıza dolaşacak bir türküye.

yine de…

durduramazlar,

tüm zamanları birbirine bağlayan sonsuz ipi,

düğüm düğümse çözer bir çift el,

kudretlidir ellerimiz;

mil çekilen bir göze bir milyon göz açılır karanlıkta,

inat inat ışıkla doludur gözlerimiz;

işkenceyle susturmaya çalıştıkları bir kalp atışı,

atmaya devam eder dünyanın sonsuz kalbinde,

kardeşini duymaktan yapılmıştır çünkü kalplerimiz.

dünyanın kardeşi olmak için doğmuş,

toprağı anlamış, suyu duymuş,

bilmiş esen yelin anlattığını,

sezmiş ateş neyi taşırmış bitmeyen gecede,

neden sönmezmiş bir türlü yaşamın ışığı,

insan varoldukça, dünyanın hiçbir yerinde.

not: inanç avadi’in x hesabından alınmıştır.