Ayşegül Kızılkaya -Hebûn û Nebûn

Li mij û dûye afirî hewa,

Ew hewaya avdesta îbadetê ye.

Li xwe welidî şewqa tave…

Ji xwe hilatî tîreja roje…

Ez li ser pê ya,

Destên min ji banî re vekirî

Rûye min li hember roye

Rawestîyam xwe bi xwe

Binire!

Ev ê nimeja hebûnê !…

Ev ê zaritî !

Ev ê ciwantî !

Ev ê jî jinitî  !

Ez tî û birçî

Di nav rojîya nebûne de…

Hebûn jî ya min e

Nebûn jî ya min e

Ne gazindar im ji te re.

Lêbele,

Te got;

Herree…

Pîvoka nav şilîya tatikan

Rîçiken te tov nadin

Li ser axa min.

Hetta kûlilkên te jî

Şîn nabên

Ji qeraxa xaka min

Ne nêrgizan, ne sosinan

Ji min re got.

Te got, herreee…

Dûr keve,

Pîvoka nav tatikan.

Bila heyran..

Ev ê dil !

Ev ê  kezeb !

Ev ê gurçik !

Ma çi ma ji xeynî mêjî?

Min raşandin libatên xwe

Li hewşa te

Hewşa te bi libatên min

Heta dev têr û tejî !..

Ey libatên li min derketin!

Hez dikin birizin , hez dikin birijin

Hez bikin jî bisojin

Êdî bi keyf û dilên wan…