Şiir
Mustafa Seyfi – Doğuştan Ronin*

kılıcımın keskin yanından damlayan
kendi kanım
sonsuz bir yangının külünde üşüyorum
ayna diye baktığım akrebin gözleri
dağın tepesindeki şahini
uçurtma diye uçuruyor tanrı
çünkü nehirlere atılsın diyedir bütün madalyalar
elimi uzatırım ve falcı görmez
avucumda çarmıha gerdiğim tanrıyı,
kırılan yüzüm:
aynalar parçalandı diye ben değişmedim ki
oysa hiçbir ağaç düşmez uçurumdan
sonuna ünlem gerektirmeyen ahretlik kederim
göndere çekilir bayraklar bir gece
gizlemek için toprağın altındaki manasızlığı
kılıcımın keskin ucundan sarkan
kendi cesedim
*Ronin: 12-19. yüzyıl Japonya’sında efendisiz kalmış savaşçı (samuray) aristokratlar. Roninler genellikle asi ve huzur bozucu kimselerdir. Kelime anlamına bakıldığında ro+nin Japoncada “dalga+adam” anlamına gelir ve muhtemelen oradan oraya başsız bir şekilde savrulmaları kastedilir.