Mahmut Altay – Sanrının Provası

İşte can damarlarımın hala bileklerinden geçtiği 

Bir uçurumla yatıp kalktığım günlerde 

Onarmak için ayırıp geri birleştiremediğim bir içim  

Üstünü dize dize örttüğüm bir ayrılığım vardı 

Dünyanın bütün hatıraları 

Bütün bir zamanları sendin 

İçimdeki çöle ağlayarak verdiğim hasar 

Gövdemden geçenlerin yüzümde bıraktığı mana dahi 

Hiçbir şeyin geçmek üzere olmadığı 

Varolmanın yeryüzü 

Acının uyumakla onarılamadığı o zamanlarda  

Yarasını kestirip atan bıçak  

Bıçağını özleyen yara demişti 

Gündüz köşe bucak kaçtıkların  

Gece alnında cirit atıyor  

Bir çiçeği anlatmaya başlamaktan 

Yağmurla kol kola yürüdüğüm güz günlerine kadar 

Tutup yakasından salladığım yer yüzü 

Kapının önüne koyduğum dualar 

İçimin hiç dokunmadığın o tarafı 

Şimdi anım sayamadığım sesin 

Artık her şey geç kalmış bir serinlik 

Her şey eğiminden bıkmış yokuş  

Her şey hatırladığım her şey  

bir sanrının provası