Şiir
Emre Atalı “Tükeniyoruz”
Bu kalemin ucunda sanki kömür yerine kan durur; kendimi yitiriyorum
Bunca kelamı kim oluşturur bu ahraz dizelerde?
Toz konmamış esmer derime yapışan bir lanetli ruh,
Öfke ve hüzün sarayı olan kalbime mi saldıracak birde?
Hislerime yansıtamadığım bu mevsimin kirli, sarı rengi.
Bir taraftan manasız bir soğuğun ahmak beynimdeki ahvali.
Hiç gülen bir surat görmemiş tarladaki dedemin çektiği hasret;
Kömür yerine kan sebebini sunan gönülsüz bir tercih mi?
Gün yüzü görmeyeli sanırım dört milyon yılı geçiyor.
Benden önce de buradaydın, seni aptal dünya!
Güneşi göremediğin o kadar yıl yaşamayı neden istedin?
Açık, sarı bir ışık hüzmesini görmek için mi verdin bunca çaba?
Kömür karası gözlerim artık yaş yerine kan gönderiyor; hissettim.
Yeterince deniz mavisini gördüm; bana kalsa bu kadar süre kâfi.
Madem dünya yaratıldı benim için, o zaman ahiretin temel taşı benim.
Ah, bir de bileğim dönse, neler yazacağım da kalacağım bu dünyada baki!
Ben ve bahtım üç milyon yıldır anlaşamıyoruz; kendisi bir bela.
Kıpkızıl bir gökyüzünün narenciye kokusu gibidir, tarifi manasız.
Kahır matemi içerisinde beyaz hayallerin kapkara gerçeği olan bu dünya;
Beş milyon yılı devirdik, çok sever, bırakamaz katiyen, etmez veda.
Gözlerim, gördüğü gerçeklere inanmamayı tercih edeli iki milyon yıl oldu.
Hoş-ayende ne varsa sundu; masumiyet temsilcilerime bu zulüm çok,
İnanmayın bu dünyaya! Sizi güldüren her vaktin ardı, zehr-i kahırlarla dolu
Buradan göçen her ruh kurtuluyor; biz kaldıkça tükeniyoruz, bunu böyle bilen yok.
Duvarlarının en azından birinde
Aşk bir vebadır.
Yazmayan hiçbir memlekette
Rahatça koynuna giremem.
Nabat bir tevellüt aşındırıyorum
Beklenirken damla,beklenirken sıhhat
Beklenirken aydınlık bir halk oluşunu
Ben ki seni delişmen seviyorum ya
İşte bu da bana ders olsun.
Neden ağıziçlerin hep nadas yeri?
Hiçbir canlının yavrusu doğmuyor yanında
Yıkılası bir kent izlenimin
Havan ise kurşundan geçilmiyor.
Tamam peki karanlık varsın olsun
Ama senin her gün katran damlayacak
Üstüne.
Ey ulu göğsünde saklayan bilgiyi
Aç bize surlarını
Bilelim şimdiyi
Ve sonrayı
Yeniden başlamak zamanı değil midir?
Saatin yelkovanı ve akrebi
Öğret bize
Koca bir çınarı okumayı
Ve sonra dönüp çatısız bucaklarımıza
Farklı hikayeler yazmayı
Sembolik bir umut değil bizimkisi
Biz artık
Gerçek bir hayat kokusu
Çizerek uyanmak istiyoruz
Yeni günün gözbebeklerindeki ışıltıda
Değnekler değdiler ölülere
Yürüsün diye hayatları
Kuş sesleri deldi gökyüzünün
Bulutsu yazını
İşte şimdi gerçek bir yaşamak zamanıdır
Bizler bu anları sırtımıza yapıştırıp
Şakaklarımızda diriliş çiçekleri
Avuçlarımızda hayat çizgileri
Bir gün hepimizi kurtaracak
Ak pak bir beklemekte durduk
İstikbalin sarı çiçek bahçelerini.
Kekik nefesimde barut yanığı! tarçın muştusudur tenim.. b’ak krokiye kronik kalp yetmezliğinden geçiyoruz, sadece geçiyoruz. Farid Farjad dinle. Bir çocuk niçin klasik müzik dinler ki ? Travmalarımdan başladı öpmeye.
kalbin progresif daralmasıdır bu podyum güzellemesi dünya. Enjektörler cana Bb majör gamsa aklın libası yırtıktır vasit nefse aşk dökülür.
yeryüzü ayetlerinde çocuksun sen lavinia kalbin kâinatın sessiz harflerinde ilhan berk’in deniz eskisi dünya telaşlarında prangalar eski.Ve ben borderline bir çocuğu kolaylıkla kusamadım kuşunuzun kanatlarına.Çok ağladı israf oldu ıtırlar yarasında.Gazete küpürlerinde hayat dokusu, bir şiltenin bir anda sinmez
buğusu.Çok yoruldum, bir şiir olasım kalmadı.Nazım’ın hikmeti kime Piraye?
Yalın harflerim dünya karması. Vera bismillah diyerek; Ahmet Erhan’ın gülşiirin de Atlas gerdanlarla okyanus iliştirdim ruhuma anne!Birhan keskindir bileklerimde.
Kuru üzüm g’ecesi dünya aşkın vişne çürügü.. güneşe çıplak gözle baktım bayım
Buldum aradığım yeri,hece taşında deliryuma haladol istemem .
Lâlü ekbem bir kâmbur
Yeni yetmezlik öznesi ergen yüzlü zarif kızların cânında buz parçacıkları gibi dünyanın mimiklerine dağılır…. attığımda o oku ben atmadım sen attın yada kalbi kırık bir ok nereyi vurursa oradayım sendeyim!? Hiçbir ideoloji karmaşası kaburgalarının anatomisini tırmanıp aşk badesini dökerek simurgu ferriddun Attar’dan dinletecek kadar aşk akıllı değildir.Ben periyodik olarak seviyorum bayrak taşır gibi aşk puntoluyorum!
Çerağı silybum kilisesinden yakıp, tüm kül sesli çocuklara amentü bakışıyla aşılanıp narince sebe melekesine bakıp, gülteninden geçiyorum.
Haydar Ergülen “gurbet kuşu” dedi bana.
Gülten Akın’tıya kapılır mı? Anneler terki!
Gültenin Alper gencere üç şiirlik canı var.
Ne diyeyim sana sımsıkı sarılamıyorum dünya.